ເຕັກນິກການຂັບລົດມິດຊູບີຊິໃນສະພາບເສັ້ນທາງທີ່ຕ່າງກັນ

ຂັບທາງຄ້ອຍຊັນຄວນຂັບແບບໃດ?
1. ຂຶ້ນຄ້ອຍຕ້ອງໃຊ້ເກຍຕໍ່າ ທາງຂຶ້ນພູຈະມີຄວາມຊັນຫຼາຍ ລົດຈຶ່ງຕ້ອງການແຮງຫຼາຍກວ່າການຂັບລົດໃນເສັ້ນທາງທົ່ວໄປ, ສ່ວນເກຍທີ່ສາມາດໃຊ້ໃນການຂັບລົດຂຶ້ນທາງຊັນໄດ້ກໍມີແຕ່ເກຍ 1 ແລະ ເກຍ 2 ( ເກຍ 1 ແລະ ເກຍ 2 ມີແຮງກວ່າເກຍອື່ນໆ ) ແລະ ຫາກຮູ້ສຶກວ່າລົດເລີ່ມບໍ່ມີແຮງກໍໃຫ້ຫຼຸດເກຍຕໍ່າລົງມາອີກ ເຊັ່ນຖ້າຂັບລົດເກຍ 2 ແລ້ວລົດເລີ່ມອືດໆໃຫ້ຫຼຸດເກຍມາເປັນເກຍ 1 ຈະເຮັດໃຫ້ລົດມີແຮງຫຼາຍຂຶ້ນ ສ່ວນເກຍໂອໂຕໃຫ້ປ່ຽນເກຍໄປທີ່ຕໍາແໜງ “ L ”.

2. ຂາລົງພູໃຫ້ໃສ່ເກຍຕໍ່າຄືກັບຂາຂຶ້ນ ສໍາລັບການຂັບລົດລົງພູ ລົດບໍ່ຕ້ອງການແຮງຫຼາຍ ແຕ່ຕ້ອງການແຮງຢຸດເພື່ອໃຫ້ລົດຊ້າລົງ ເຊິ່ງການໃຊ້ເກຍຕໍ່າແລ່ນລົງທາງພູທີ່ຊັນນັ້ນ ຈະເຮັດໃຫ້ລົດມີແຮງດຶງຢຸດຫຼາຍ ລົດເຄື່ອນທີ່ໄດ້ບໍ່ໄວເຮັດໃຫ້ສາມາດເບຣກ ແລະ ເຂົ້າໂຄ້ງໄດ້ຢ່າງໝັ້ນໃຈອີກທັງທາງລົງພູຄວນໃຊ້ເກຍ 1 ຫຼື 2 ເທົ່ານັ້ນ ແລະ ຫ້າມມອດເຄື່ອງຈັກ ຫຼື ໃຊ້ເກຍວ່າງວົງທາງຊັນເດັດຂາດ.

3. ລະວັງທາງໂຄ້ງ ປົກະຕິແລ້ວທາງຂຶ້ນພູຈະຕັດແລວທາງຄົດໂຄ້ງລ້ຽວໄປ – ມາ ຍິ່ງພູສູງເທົ່າໃດ ແລວທາງຍິ່ງຄົດໂຄ້ງຫຼາຍເທົ່ານັ້ນ ເພາະແລວທາງໂຄ້ງໃຊ້ສໍາລັບຫຼຸດຄວາມຄ້ອຍຊັນຂອງພື້ນເສັ້ນທາງ ເພື່ອໃຫ້ລົດສາມາດແລ່ນຂຶ້ນ – ລົງໄດ້ ເຊິ່ງທາງໂຄ້ງນັ້ນມັກຈະມີຕົ້ນໄມ້ບັງເສັ້ນທາງອີກເບື້ອງໄດ້ ເວລາເຂົ້າໂຄ້ງຈຶ່ງຄວນຂັບເບື້ອງຂວາໄວ້ຫຼາຍໆ ເພື່ອມີລົດສວນທາງມາຈະໄດ້ຫຼົບຫຼີກທັນ.
4. ຫ້າມແຊງ ເນື່ອງຈາກເສັ້ນທາງເທິງພູມີຄວາມແຄບ ແລະ ຄົດລ້ຽວຫຼາຍ ເຮັດໃຫ້ບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນລົດທີ່ສວນທາງມາໄດ້ຊັດເຈນ ເພາະທາງໂຄ້ງອາດມີຕົ້ນໄມ້ບັງ ຈຶ່ງບໍ່ຄວນຂັບແຊງໃນເຂດຫ້າມແຊງ ຫຼື ບໍ່ຄວນຂັບແຊງໃນທີ່ໆບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນລົດທີ່ສວນທາງມາ ເນື່ອງຈາກອຸບັດເຫດໃນເສັ້ນທາງເທິງພູສ່ວນໃຫຍ່ມາຈາກການແຊງທາງໂຄ້ງ ຫຼື ແຊງໂດຍທີ່ເບິ່ງລົດທີ່ສວນທາງມາບໍ່ເຫັນ.

5. ຄໍານວນໄລຍະເບຣກໃນທາງລົງພູ ລົດຕ້ອງການໄລຍະເບຣກຍາວຂຶ້ນກວ່າປົກກະຕິ ເນື່ອງຈາກຄວາມຊັນຂອງເສັ້ນທາງລົງພູ ແລະ ນໍ້າໜັກຂອງລົດມີຜົນເຮັດໃຫ້ລົດເບຣກຊ້າລົງ. ດັ່ງນັ້ນ, ເວລາເບຣກຂະນະຢູ່ຄວນຄໍານວນໄລຍະເບຣກໃຫ້ເພີ່ມຂຶ້ນດ້ວຍ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດເບຣກໄດ້ຢ່າງເໝາະສົມ ແລະ ບໍ່ໄປຕໍາລົດຄັນໜ້າ.
6. ເລັ່ງເຄື່ອງລົດຢ່າງສະໝໍ່າສະເໝີ ການເລັ່ງເຄື່ອງລົດຂຶ້ນພູ ເຮົາຕ້ອງເລັ່ງເຄື່ອງລົດຢ່າງສະໝໍ່າສະເໝີ ເພື່ອສົ່ງໃຫ້ລົດມີກໍາລັງຂຶ້ນພູຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຍິ່ງເສັ້ນທາງຊັນຍາວໆ ຄວນເລັ່ງຕໍ່ເນື່ອງກັນໄປ ເພາະຫາກເລັ່ງໆຢຸດໆຈະເຮັດໃຫ້ລົດເສຍກໍາລັງແຮງ ແລະ ໄຫຼລົງມາໄດ້ ເຊິ່ງອັນຕະລາຍຫຼາຍ.

7. ແຕະເບຣກເປັນໄລຍະໃນທາງລົງພູ ແຮງທົດຈາກເຄື່ອງຈັກທີ່ໃຊ້ເກຍຕໍ່າຢ່າງດຽວອາດບໍ່ພໍ ຈຶ່ງຕ້ອງມີການແຕະເບຣກລົດຊ່ວຍອີກທາງ ເພື່ອຫຼຸດຄວາມໄວ ແຕ່ຢ່າແຕະເບຣກແຊ່ໄວ້ຍາວ ເພາະຈະພາໃຫ້ເບຣກໄໝ້ ແລະ ເບຣກບໍ່ຢູ່ ເຊິ່ງເປັນອັນຕະລາຍ ທາງທີ່ດີເຮົາຄວນແຕະເບຣກໃນຈັງຫວະທີ່ຈໍາເປັນເທົ່ານັ້ນ ແລະ ຄວນກວດກາເບຣກລົດຂອງທ່ານກ່ອນອອກເດີນທາງໃຫ້ຢູ່ໃນສະພາບທີ່ປອດໄພ ແລະ ພ້ອມໃຊ້ງານ.
– ທາງມື່ນຄວນຂັບແບບໃດ
1. ຈົ່ງໄລຍະຫ່າງ: ຄວນຈົ່ງໄລຍະຫ່າງຈາກຄັນໜ້າໃຫ້ຫ່າງພໍສົມຄວນ ບໍ່ຄວນຂັບໃກ້ ແລະ ຄວນເປີດໄຟໜ້າ ເພື່ອຊ່ວຍເພີ່ມໃນການເບິ່ງເຫັນ ແລະ ຍັງເຮັດໃຫ້ລົດຄັນອື່ນສາມາດເບິ່ງເຫັນລົດຂອງທ່ານໄດ້ດີຍິ່ງຂຶ້ນ.
2. ຫຼີກລຽງການໃຊ້ເບຣກ: ເຊິ່ງເປັນສິ່ງສໍາຄັນພະຍາຍາມໃຊ້ໃຫ້ໜ້ອຍລົງ ຫຼື ໃຊ້ເມື່ອຈໍາເປັນເທົ່ານັ້ນ, ການໃຊ້ເບຣກອາດເປັນສາເຫດພາໃຫ້ຄວບຄຸມລົດບໍ່ໄດ້.

ທາງຂີ້ຕົມຄວນຂັບແບບໃດ
ການຂັບລົດບົນເສັ້ນທາງຂີ້ຕົມຄວນເລືອກໃຊ້ຢາງແບບດອກໃຫຍ່ ເວລາຕີນລົດປິ່ນຂີ້ຕົ້ມຈະຟົ້ງອອກຈາກຕີນລົດໄດ້ງ່າຍ ແລະ ຄວນຢຸດລົດ ເພື່ອປະເມີນເສັ້ນທາງ ແລະ ເລືອກແລ່ນໃນເສັ້ນທາງທີ່ຕື້ນ ເຄື່ອນລົດໂດຍຮັກສາຄວາມໄວໃຫ້ສະໝໍ່າສະເໝີ, ບັງຄັບພວງມາໄລໃຫ້ຢູ່ໃນແລວທາງເກົ່າ ບໍ່ຄວນເປີດເສັ້ນທາງໃໝ່ໂດຍບໍ່ຈໍາເປັນ ເນື່ອງຈາກສະພາບພື້ນດິນໃນແລວທາງເກົ່າຈະຖືກບີບອັດຈົນແໜ້ນ ເຮັດໃຫ້ການຂັບຂີ່ໄປໄດ້ສະດວກ.
ກໍລະນີຂັບລົດແລ້ວຮູ້ສຶກວ່າຕີນລົດໜຽວໃຫ້ປິ່ນພວງມາໄລໄປ – ມາຢ່າງຊ້າໆ ເພື່ອໃຫ້ຕີນລົດເກາະພື້ນດິນໃໝ່ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ລົດເຄື່ອນທີ່ໄດ້ ແຕ່ຫ້າມປິ່ນພວງມາໄລໄວເກີນໄປ ເພາະຈະພາໃຫ້ລະບົບບັງຄັບລ້ຽງເພໄດ້.

ກໍລະນີລົດບໍ່ສາມາດເຄື່ອນໄຫວໄດ້ໃຫ້ໃຊ້ເກຍ 1 ພ້ອມຢຽບຄັນເລັ່ງເປັນຈັງຫວະ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຕີນລົດບໍ່ຟຣີ ແລະ ຄວບຄຸມລົດໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ ຫາກລົດບໍ່ສາມາດເຄື່ອນທີ່ ໃຫ້ຢຽບຄັນເລັ່ງເບົາໆ ຫຼື ເລັ່ງເປັນຈັງຫວະ ແຕ່ຖ້າເປັນຂີ້ຕົມແຫຼະໃຫ້ໃຊ້ເກຍ 2 ຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມໄວຂອງຕີນລົດເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍ ຫ້າມຂັບລົງໜອງທີ່ມີຂີ້ຕົມ ຫຼື ອ່າງນໍ້າຢ່າງແຮງ ເພາະຂີ້ຕົມເຂົ້າໄປອັດຕັນໃນເຄື່ອງຈັກ ຫຼື ຮັງເຜິ້ງໝໍ້ນໍ້າ ເຮັດໃຫ້ບໍ່ສາມາດລະບາຍຄວາມຮ້ອນຂອງເຄື່ອງຈັກໄດ້ ເມື່ອຂັບຜ່ານເສັ້ນທາງທີ່ເປັນຕົມແລ້ວໃຫ້ທໍາຄວາມສະອາດຜ້າເບຣກ ແລະ ລໍ້ແມັກ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ຈະພາໃຫ້ຕີນລົດປິ່ນບໍ່ສົມດຸນ ຫຼື ເກີດອາການສັ່ນໃນຂະນະແລ່ນໄດ້.
ກໍລະນີລົດຈົມຂີ້ຕົມບໍ່ຄວນເລັ່ງເຄື່ອງຈັກ ເພາະຈະເຮັດໃຫ້ຕີນລົດຈົມລົງເລິກຍິ່ງຂຶ້ນ, ໃຫ້ໃຊ້ກ້ອນຫີນ ຫຼື ໄມ້ມາວາງດ້ານໜ້າຢາງລົດ ໂດຍສະເພາະຕີນຫຼັງຈະຊ່ວຍໃຫ້ລົດມີກໍາລັງ ແລະ ສາມາດເຄື່ອນອອກໄດ້ ຫຼື ໃຊ້ລົດທີ່ມີກໍາລັງສູງກວ່າມາດຶງຂຶ້ນກໍໄດ້.
( ຂໍ້ມູນຈາກ: ຫ້ອງຂາຍ ລົດມິດຊູບີຊິເຕ 2 )