ທຸກມື້ນີ້ເຕັກໂນໂລຊີມີການປ່ຽນແປງໄປຫຼາຍ ເຮັດໃຫ້ຮູບແບບການໃຊ້ຊີວິດຂອງເຮົາຕ້ອງປ່ຽນຕາມ ໂດຍປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ປາກົດການຢ່າງໜຶ່ງທີ່ພົບເຫັນໃນປັດຈຸບັນຄືການເສບຕິດເກມ ອາຍຸຂອງຄົນທີ່ເສບຕິດເກມມັກຈະເປັນເຍົາວະຊົນ, ນັກຮຽນຊັ້ນປະຖົມ, ມັດທະຍົມ ຈົນໄປເຖິງນັກສຶກສາ ແລະ ຜູ້ໃຫຍ່ອີກດ້ວຍ ໂດຍສະເພາະແມ່ນເດັກນ້ອຍຈະມີຜົນກະທົບຫຼາຍດ້ານເຊັ່ນ:
1. ດ້ານພຶດຕິກໍາ ແລະ ສະພາບຈິດໃຈ: ເດັກຕິດເກມຈະສ່ຽງຕໍ່ການມີພຶດຕິກໍາທີ່ບໍ່ດີຄື ການຮຽນແບບຄວາມຄິດ ແລະ ອາລົມທີ່ຮຸນແຮງຈົນສະແດງອອກມາເປັນພຶດຕິກໍາໃນທີ່ສຸດ
2. ດ້ານສຸຂະພາບຮ່າງກາຍ: ເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີເວລາອອກກໍາລັງກາຍ ແລະ ພັກຜ່ອນໜ້ອຍລົງ, ເກີດອາການປວດຫົວ, ເຈັບທ້ອງ, ເຈັບໜ້າເອິກ, ອ່ອນເພຍ ເປັນຕົ້ນ.
3. ດ້ານພັດທະນາການ: ມີຜົນຕໍ່ການປະຕິສໍາພັນໃນສັງຄົມ ແລະ ອາດສົ່ງຜົນຕໍ່ສະພາບຈິດໃຈຂອງເດັກ ເຊັ່ນ: ຊຶມເສົ້າ, ວິຕົກກັງວົນ ແລະ ຕຶງຄຽດຈາກການຫຼິ້ນເກມ ເປັນຕົ້ນ.
4. ດ້ານການຮຽນ, ການເຮັດວຽກ ແລະ ດ້ານສັງຄົມ: ມົກມຸ້ນຢູ່ກັບການຫຼິ້ນເກມ ບໍ່ສົນໃຈການຮຽນ, ບໍ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ໜ້າທີ່, ຜົນການຮຽນຕໍ່າລົງ ແລະ ຂາດຄວາມສໍາພັນກໍາຄົນອື່ນ ໂດຍສະເພາະຄົນໃນຄອບຄົວ.
ຜູ້ປົກຄອງຕ້ອງພະຍາຍາມໃຫ້ເດັກຄວບຄຸມຕົນເອງໄດ້ເຊັ່ນ: ການຕັ້ງກະຕິກາໄລຍະເວລາການຫຼິ້ນ, ບໍ່ຄວນມີເຄື່ອງຫຼິ້ນເກມ ຫຼື ຄອມພິວເຕີໃນຫ້ອງນອນສ່ວນຕົວເດັກ, ໃຊ້ເວລາຢູ່ກັບລູກໃຫ້ຫຼາຍ ແລະ ພາລູກເຮັດກິດຈະກໍາ ຫຼື ຫຼິ້ນເກມທີ່ມີປະໂຫຍດ ຫຼື ເກມທີ່ຊ່ວຍເສີມພັດທະນາການຂອງເດັກ. ສິ່ງສໍາຄັນທີ່ສຸດ ພໍ່ແມ່ຄວນເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີໃນການຫຼີກລ່ຽງໜ້າຈໍເມື່ອມີປະຕິສໍາພັນກັບລູກ ແລະ ຄວບຄຸມຕົນເອງບໍ່ໃຫ້ໃຊ້ໜ້າຈໍເກີນຄວາມຈໍາເປັນ.
ຂໍ້ມູນຈາກ: Gemer
