ກະຊວງ ອຄ ກຳນົດ 6 ວຽກຈຸດສຸມ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຜະລິດ ເພື່ອທົດແທນການນໍາເຂົ້າ ໂດຍກໍານົດເປັນແຕ່ລະລາຍການສິນຄ້າທີ່ຜ່ານການວິເຄາະວິໄຈຂໍ້ມູນ ແລະ ສຶກສາຄວາມເປັນໄປໄດ້ແບບມີວິທະຍາສາດ, ປັບປຸງແກ້ໄຂ ບັນດາຂໍ້ຄົງຄ້າງທີ່ຊໍ້າເຮື້ອ ແລະ ເປັນຂອດອັດຕັນໃຫ້ແກ່ການສົ່ງເສີມການຜະລິດ.
ວັນທີ 26 ພະຈິກ, ທ່ານ ມະໄລທອງ ກົມມະສິດ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ໄດ້ຊີ້ແຈງຕໍ່ສະພາຕໍ່ຄໍາຊັກຖາມຂອງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ກ່ຽວກັບມາດຕະການ ແລະ ວິທີການໃນການສົ່ງເສີມການຜະລິດ ໂດຍສະເພາະ ການຜະລິດ ເພື່ອທົດແທນການນໍາເຂົ້າ ວ່າ: ການຜະລິດເພື່ອທົດແທນການນໍາເຂົ້າ ກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ໄດ້ມີແຜນດັ່ງນີ້:
1). ຊຸກຍູ້ ແລະ ສົ່ງເສີມການລົງທຶນໃສ່ການປັບປຸງຖານຂໍ້ມູນ ແລະ ສະຖິຕິການຜະລິດ ແລະ ສິນຄ້າ ໃຫ້ມີ ຄວາມຄົບຖ້ວນ ແລະ ຊັດເຈນ ເພາະຈະເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການວິເຄາະ – ວິໄຈ ແລະ ວາງແຜນຈຸດສຸມທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ສອດຄ່ອງກັບສະພາບ ຄວາມເປັນຈິງ.
2). ກໍານົດຈຸດສຸມ ເພື່ອຜະລິດທົດແທນການນໍາເຂົ້າ ໂດຍກໍານົດເປັນແຕ່ລະລາຍການສິນຄ້າ ອີງໃສ່ຕົວເລກການນໍາເຂົ້າທີ່ຜ່ານການວິເຄາະ – ວິໄຈຂໍ້ມູນ ແລະ ສຶກສາຄວາມເປັນໄປໄດ້ແບບມີວິທະຍາສາດ ( ບໍ່ແມ່ນສັງເກດ, ປຶກສາຫາລື ແລະ ສະຫຼຸບເອົາ ) ເພື່ອສົ່ງເສີມການຜະລິດ.
ອີງໃສ່ສະຖິຕິການນໍາເຂົ້າ 10 ເດືອນ 2024 ໃນ 25 ລາຍການນໍາເຂົ້າສິນຄ້າ ທີ່ປະເທດເຮົານໍາເຂົ້າຫຼາຍທີ່ສຸດ, ເຮົາສາມາດກໍານົດລາຍການສິນຄ້າທີ່ສາມາດສົ່ງເສີມການຜະລິດທົດແທນການນໍາເຂົ້າ.
ລາຍການສິນຄ້າດັ່ງກ່າວນີ້, ພວກເຮົາສາມາດລົງເລິກຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ພິຈາລະນາ ເຖິງ ຄວາມເປັນໄປໄດ້ ໃນການກໍານົດເປັນຈຸດສຸມ ເພື່ອສົ່ງເສີມການຜະລິດທົດແທນການນໍາເຂົ້າ, ແຕ່ຕ້ອງໄດ້ມີຊ່ຽວຊານສະເພາະດ້ານທີ່ມີ ຄວາມຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈໂຄງສ້າງຂອງແຕ່ລະອຸດສາຫະກໍາຢ່າງເລິກເຊິ່ງສົມຄວນ ເພື່ອຮູ້ໄດ້ວ່າອັນໃດສາມາດເຮັດ ໄດ້? ຈະເຮັດແບບໃດ? ແບບເປັນຕ່ອງໂສ້ ຫຼື ແບບປະກອບ ) ແບບນໍາເຂົ້າມາຜະລິດ ຫຼື ປະກອບ? ເຮົາມີຊ່ຽວຊານພາຍໃນບໍ? ຈະໃຊ້ເວລາດົນເທົ່າໃດ? ດ້ວຍຕົ້ນທຶນເທົ່າໃດ? ກຸ້ມຄ່າທີ່ຈະເຮັດບໍ? ແລະ ອື່ນໆ.
3). ປັບປຸງແກ້ໄຂບັນດາຂໍ້ຄົງຄ້າງທີ່ຊໍ້າເຮື້ອ ແລະ ເປັນຂອດອັດຕັນໃຫ້ແກ່ການສົ່ງເສີມການຜະລິດ ທີ່ສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ, ຊ່ຽວຊານພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ແນະນໍາ ເຊັ່ນ: ການປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມໃນການດໍານີນທຸລະກິດ, ການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນ; ແກ້ໄຂບັນຫາຕົ້ນທຶນການຜະລິດ ແລະ ຕົ້ນທຶນການຂົນສົ່ງສູງ; ແກ້ໄຂບັນສະຖຽນລະພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ການເງິນ ແລະ ເງິນຕາ ແລະ ອື່ນໆ.
4). ປັບປຸງນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍ ແລະ ລະບຽບການ ເພື່ອດຶງດູດ ແລະ ສົ່ງເສີມການຜະລິດ ເພື່ອທົດແທນການນໍາເຂົ້າ ຕາມລາຍການສິນຄ້າບຸລິມະສິດ ທີ່ລັດຖະບານກໍານົດ, ເອົາໃຈໃສ່ການປຶກສາຫາລື ແລະ ທາບທາມການຜະລິດຕົວຈິງ ຫຼື ຜູ້ລົງທຶນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ທີ່ມີຄວາມສົນໃຈ, ມີ ຄວາມໜ້າເຊື່ອຖື, ມີຄວາມສາມາດທາງດ້ານທຶນຮອນ ແລະ ປະສົບການ ເພື່ອປັບປຸງນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມໃຫ້ສາມາດຊຸກຍູ້ ແລະ ສົ່ງເສີມການຜະລິດແທ້.
5). ປະຕິບັດມາດຕະການປົກປ້ອງການຜະລິດພາຍໃນຢ່າງລະມັດລະວັງ, ບໍ່ໃຫ້ຂັດກັບພັນທະທີ່ເຮົາມີຕໍ່ສາກົນ ໂດຍໃຊ້ມາດຕະການຫ້າມ ຫຼື ຈໍາກັດຊົ່ວຄາວ ໃນບາງກໍລະນີ, ມາດຕະການກວດ ແລະ ຢັ້ງຢືນມາດຕະຖານ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງສິນຄ້າກ່ອນນໍາເຂົ້າ, ມາດຕະການສົ່ງເສີມການຊົມໃຊ້ສິນຄ້າທີ່ຜະລິດໄດ້ພາຍໃນ ແລະ ອື່ນໆ ( ນໍາໃຊ້ໂອກາດຂອງຕະຫຼາດພາຍນອກ ຫຼາຍກວ່າພາຍໃນ ຈຶ່ງຈະຮັ່ງມີ ).
6). ມີກົນໄກຊີ້ນໍາ, ຊຸກຍູ້, ຕິດຕາມກວດກາ, ປະເມີນຜົນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ປັບປຸງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ເປັນລະບົບ ແລະ ເປັນປົກະຕິແຕ່ລະເດືອນ, ແຕ່ລະໄຕມາດ ແລະ ແຕ່ລະປີ ( Continous Improvement ).
ສໍາລັບລາຍການສິນຄ້າອຸປະໂພກ – ບໍລິໂພກ ທີ່ມີ ຄວາມອ່ອນໄຫວ ແລະ ກະທົບຕໍ່ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ ເຊັ່ນ: ສິນຄ້າກະສິກໍາ ແລະ ອຸດສາຫະກໍາປຸງແຕ່ງທີ່ຜະລິດໄດ້ພາຍໃນ, ເຖິງຈະບໍ່ນອນໃນ 5 ລາຍການສິນຄ້າທີ່ນໍາເຂົ້າຫຼາຍ, ກະຊວງອຸດສາຫະກໍາ ແລະ ການຄ້າ ກໍໄດ້ປຶກສາຫາລືກັບກະຊວງກະສິກໍາ ແລະ ປ່າໄມ້ ແລະ ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ແລະ ຈະຂະຫຍາຍໄປ ແຂວງອື່ນ ເພື່ອສ້າງເປັນ “ ໂຄງການທົດລອງຕົວແບບ 1 + 3 ” ( 1 ແມ່ນຄຸ້ມຄອງລາຄາສິນຄ້າ ແລະ 3 ແມ່ນສົ່ງເສີມການຜະລິດ, ຈໍາກັດການນໍາເຂົ້າ ແລະ ແກ້ໄຂການຄ້າສິນຄ້ານອກລະບົບ ) ໂດຍຈະສຸມໃສ່ສິນຄ້າບຸລິມະສິດຈໍານວນໜຶ່ງ ເປັນຕົ້ນ: ເຂົ້າ, ຊີ້ນໝູ, ໄຂ່, ປາ ເພື່ອສຸມທຶນສົ່ງເສີມວິສາຫະກິດ ຫຼື ທຶນ ຈນກ ໃສ່ ພ້ອມທັງຈະສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ກໍານົດເປັນລາຍການເພີ່ມຕື່ມອີກ ແລະ ນະໂຍ ບາຍ – ມາດຕະການສົ່ງເສີມສະເພາະແບບມີຈຸດສມ.
ພ້ອມກັນນີ້, ກະຊວງອຸດສາຫະກໍາ ແລະ ການຄ້າ ກໍໄດ້ລິເລີ່ມໂຄງການທົດລອງ “ ສົ່ງເສີມການຜະລິດ ແລະ ຊົມໃຊ້ສິນຄ້າພາຍໃນ ” ໂດຍຮ່ວມມືກັບສະມາຄົມຜະລິດ ແລະ ປຸງແຕ່ງສິນຄ້າພາຍໃນ ໂດຍທົດລອງເຮັດ ແລະ ຂາຍຢູ່ກະຊວງອຸດສາຫະກໍາ ແລະ ການຄ້າ ໃນລາຄານະໂຍບາຍ. ຖ້າມີຜົນສໍາເລັດ ກໍຈະຂະຫຍາຍໄປການຈັດຕັ້ງອື່ນໆ.
